Winterverhalen
Winterverhalen · 10. mei 2022
Het was lang geleden, maar hij dacht er telkens aan terug.
Hij kon er niets aan doen.
Zijn gedachten gingen keer op keer terug naar het verleden.
Een oude man stond voor het raam en keek over de verlichte straten.
Het was inmiddels donker geworden.
Hij was nog niet aangekleed, omdat hij de hele dag in zijn pyjama had doorgebracht.
Winterverhalen · 10. mei 2022
Een vrouw kijkt uit het raam naar buiten.
Het is koud, de wind is guur en de kachel zorgt dat het binnen in haar huisje lekker warm is.
De vrouw is eenzaam, ze is alleen en soms voelt ze zich zo vergeten.
De vrouw kijkt weer door het raam naar buiten en mijmert wat.
Haar gedachten gaan terug naar een aantal jaren geleden.
Winterverhalen · 10. mei 2022
Het was bijna kerst.
De dagen werden korter de nachten werden langer.
Een eenzame oude man strompelt door de oude binnenstad.
Hij had twee verschillende schoenen aan, met daarom heen stevig plakband gebonden. Dit had hij gedaan om ze bij elkaar te houden en tegen de scherpe kou die naar binnen wilde dringen.
Zijn jas was dik, maar hier en daar zag je een scheur van slijtage.
Winterverhalen · 09. mei 2022
Het is koud.
Een jongen kijkt uit het raam en ziet de sneeuwvlokken op de grond vallen. Hij is verdrietig en huilt zachtjes terwijl hij naar buiten kijkt. Hij was niet uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van zijn beste vriendje. Tenminste, hij dacht dat het zijn beste vriendje was.
Hij kon het niet bevatten wat er zich voor hem had afgespeeld.
Elke dag ging hij blij naar school.
Winterverhalen · 07. mei 2022
‘Hoe laat is het?’ vroeg een jongetje aan zijn vader.
Vader keek op zijn horloge en zei dat het bijna twaalf uur was.
De man glimlachte naar zijn zoon.
‘Dan is het Nieuwjaar hé?’ zei het kleine ventje verheugd.
‘Mag ik straks het vuurwerk afsteken?’ en hij keek zijn vader vragend aan.
‘Ach toe pap, mag het?’
Vader wist niet zo goed wat hij moest zeggen.
Het was ook veel te gevaarlijk.
Winterverhalen · 07. mei 2022
Een vrouw zit op haar bed, ze is ziek.
Ze weet dat haar laatste weken zijn gekomen en ze maakt zich klaar voor het overgaan naar de Hemelse sferen.
Ze heeft er vrede mee en alles wat ze nog moest regelen is al geregeld. Ze heeft van iedereen al afscheid genomen en er staat niets meer in de weg om over te gaan, behalve één ding.
Winterverhalen · 07. mei 2022
Mama, mama, mag ik vanavond mijn schoen zetten?”
Sanne kwam aangehold met haar schoen in haar ene hand en een winterwortel in haar andere hand.
Moeder die voor het raam zat te haken keek haar glimlachend aan. “Maar natuurlijk mijn kind mag jij vanavond je schoen zetten.”
Het meisje keek blij naar haar moeder en begon te springen van geluk.
“Zal ik dan mijn schoen bij de openhaard zetten?” vroeg ze al springend aan haar moeder.
Moeder stond op en liep naar haar kleine meisje toe.
Winterverhalen · 07. mei 2022
Het was koud en donker en de eerste sneeuwvlokken dwarrelden uit de lucht naar beneden. Een klein meisje zat verscholen in de hoek van een portiek. Ze was weggelopen vanuit het weeshuis en ze huilde zachtjes. Ze had geen papa en mama meer en andere familieleden had ze nog nooit ontmoet. Ze was weggelopen, omdat de juffen van het weeshuis zo onaardig tegen haar deden.