Hemelse Verhalen
Hemelse Verhalen · 11. maart 2023
Wanneer de zon onder gaat en alle kinderen naar bed moeten, mag een klein meisje nog heel even opblijven.
Ze mag vanavond samen met haar vader naar buiten.
Vader had twee ligstoelen buiten neergezet, en twee dekens om warm te blijven.
“Zullen we nu naar buiten gaan?” vroeg hij aan zijn dochter, “trek je jas maar alvast aan.”
Moeder pakte haar warme jas, sjaal, muts en wanten.
Het zou een koude nacht worden.
Opgewonden van blijdschap liep ze achter haar vader aan naar buiten.
Hemelse Verhalen · 19. december 2022
Een vrouw kwam uit haar huisje.
Ze had deze zelf uitgezocht nadat ze hier naartoe was gekomen.
Het huisje leek op het huisje waar ze eerst woonde in de grote stad, maar nu had ze een grotere tuin en geen naaste- en bovenburen.
Ze had een klein huisje uitgezocht dat genoeg was voor haarzelf, want in de Hemel had ze tenslotte weinig nodig.
Ze hoefde maar aan iets te denken en het was er al.
Ja, in het begin vond ze het nog een beetje raar.
Hemelse Verhalen · 19. december 2022
Wanneer een Engel Zomerland in loopt treft hij iets aparts aan.
Hij kijkt eens goed en ziet een heel klein meisje, zittend op een steen en het huilt.
In Zomerland had hij nog nooit een kindje zien huilen.
Nee, hier was het altijd fijn.
De Engel liep naar het meisje toe en vroeg: “Wat is dat nu mijn kind? Waarom huil je zo?”
Het meisje keek met grote betraande ogen naar de Engel op en zei heel zachtjes: “Ik ben zo bang.”
Hemelse Verhalen · 19. december 2022
“Mama?” een klein meisje kijkt omhoog naar haar moeder.
“Wat is er mijn schat?” vraagt haar moeder.
Het meisje wijst en kijkt door het raam naar buiten.
Moeder kijkt met haar mee, en ziet een prachtige vogel in één van de bomen die rond het huis staan. “Wat is er mijn kind, wat is er met die vogel?”
Het meisje gaat wat dichter bij het raam staan en duwt haar neusje tegen het glas aan. “Een Engel” zegt het meisje zacht.
Moeder keek nog eens, maar zag niets.
Hemelse Verhalen · 19. december 2022
Het is nog vroeg en de zon komt langzaam op.
Een klein Elfen meisje doet de deur van haar huisje open en kijkt vanaf de berg het dal in. Iedereen slaapt nog en ze glimlacht.
Ze gaat op een grote steen staan die aan de rand van de berg staat.
Kijkt nog eens naar deze stille wereld onder haar, en zingt dan haar eerste noot.
Zuiver als de mooiste nachtegaal, zingt ze de andere Elfjes in het dal wakker.
Zelfs de vogels worden wakker en rekken hun vleugels uit.
Hemelse Verhalen · 09. mei 2022
Een nieuwe dag is aangebroken.
Een jonge vrouw zit aan de keukentafel met een kopje thee en een beschuitje.
Ze kijkt naar buiten en ziet dat de zon al op begint te komen.
Het zal een warme dag worden.
De vogels beginnen te zingen en de wereld wordt langzaamaan wakker.
Naast haar op de keukentafel zit de poes te spinnen terwijl zij haar aait.
Ze geeft kopjes terug, dat lieve beest.
Weer kijkt de jonge vrouw door het raam naar buiten.
Hemelse Verhalen · 09. mei 2022
Lang geleden woonde er in een klein dorpje een lief meisje.
Ze was niet ouder dan een jaar of zes en ze was een mooi en schattig kind. Het was een stil meisje en iedereen die haar zag keek altijd een beetje vreemd naar haar.
Waarom iedereen dat deed, begreep het meisje zelf ook niet.
Het wereldje waar ze graag ik leefde, was die van haar eigen fantasie en ze was daar ook vaak te vinden.
Hemelse Verhalen · 09. mei 2022
Ze had haar leven achter zich gelaten.
Ze had geen pijn meer en het verdriet was voorbij.
Ze had alles ervaren wat ze uitgezocht had voor dit leven en dit leven was nu bijna klaar.
Voor haar stond een grote berg en de vrouw keek omhoog.
Grote steile trappen gemaakt van steen lieten haar een grote hoogte zien.
Hemelse Verhalen · 09. mei 2022
Langzaam gingen haar oogjes open.
Een klein meisje lag in de armen van haar moeder.
Ze zag nog niet veel, alleen wat licht en donker.
Ze was zojuist geboren.
Het kleine meisje was zich bewust van wat er zojuist had plaats gevonden.
Ze had haar zieltje in dit kleine omhulsel gelegd en ze zal nu als mens door het leven gaan.
Hemelse Verhalen · 08. mei 2022
Er was eens een klein lief meisje en ze zat onder een walnotenboom.
De zon scheen en de wind blies de warme zachte wind door haar lange blonde haren.
Het was een stralende dag.
De wolken die langsdreven leken op kleine wollen schaapjes.
Het meisje moest er om lachen.