Rouwverhalen
Rouwverhalen · 28. februari 2023
Wanneer de avond invalt en het tijd is om naar bed te gaan, loopt een vrouw moeizaam de trap op naar boven.
Ze is moe, zo ontzettend moe.
Haar lichaam is nog niet zo oud, maar zo voelt het wel.
Haar hoofd zit vol met vragen en vol met pijn vanuit het verleden.
Het lukt haar maar niet om daar los van te komen.
Ze is eenzaam, maar de behoefte om ergens naartoe te gaan heeft ze niet.
Vaak probeert ze dit wel te forceren, maar dan is ze nog moeier dan de dag ervoor.
Rouwverhalen · 19. december 2022
Wanneer een jongen een aanloopt neemt, rent hij opeens een andere wereld binnen.
Verschrikt kijkt hij om zich heen.
‘Waar ben ik?’ vraagt hij verbaast en kijkt wat om zich heen.
Hij is niet meer in de wereld waar hij vandaan kwam, nee, een ongeval heeft hem naar deze prachtige wereld gebracht. Een wereld met spelende kinderen en mooie witte Engelen.
‘Dag lieve jongen’, zei een stem op een liefdevolle toon.
‘Ik wil je vragen om met mij mee te gaan.’
Rouwverhalen · 20. juli 2022
Een kleine jongen zit op de stoep en tekent een poppetje.
Hij laat zijn fantasie de vrije loop en hij tekent er een rokje aan. Hij is zijn moeder aan het tekenen en hij ziet dat ze nog geen lange haren heeft.
Met felle strepen zet hij boos de haren van zijn moeder op het hoofd van het poppetje. Hij kijkt naar het resultaat, maar het is zijn mama niet.
Rouwverhalen · 20. juli 2022
“Wat is er mijn jongen?” en opa keek zijn kleinzoon aan.
De jongen haalde zijn schouders op.
“Niks”, zei hij verdrietig.
Opa bukte zich en ging op zijn hurken voor de jongen te zitten. “Wat is er? Kom voor de draad ermee, vertel.”
De jongen begon te huilen.
“Ik mis mijn vader en moeder zo.”
Opa nam de jongen in zijn armen en de jongen ging nog harder huilen. Opa troostte de jongen en nam de jongen dicht tegen zich aan op schoot.
Rouwverhalen · 20. juli 2022
Heel lang geleden woonde er een vrouw diep in het bos.
Deze vrouw was heel gelukkig. Ze had alles wat zij zich maar konden wensen.
Een lieve man, een prachtig huis, vier heerlijke kinderen, dieren om van te houden, werk en genoeg geld om van te leven. Iedereen was gezond, dus wat kon er gebeuren?
De vrouw leefde erg gelukkig met alles wat ze bezat.
Totdat er op een dag een man op haar deur klopte.
De vrouw deed open en de man sprak: “Dag mevrouw, ik kom u halen.”
Rouwverhalen · 07. mei 2022
‘Moeder”, zei haar dochter, wanneer gaan we naar de speeltuin?’
‘Zo meteen, nog even de afwas afmaken en dan gaan we’, zei moeder. Het meisje stond met haar jas aan te wachtten.
Moeder was bijna klaar toen de telefoon ging en nam op.
‘Ja”, daar spreekt u mee…Ohhh…Wat?
Ja ik kom er aan…ja gelijk!’ zei ze. En ze legde de hoorn weer terug op het toestel.
Moeder bleef nog even zitten. Ze was wit rond haar gezicht.
Haar dochter had dit allemaal van een afstandje waargenomen en liep naar haar moeder
Rouwverhalen · 07. mei 2022
Ik ken een vrouwtje dat op een dag uit het raam van haar huisje keek. Ze zag een prachtige vogel in de boom zitten die ze jaren geleden had gepland met haar zoontje, toen hij nog maar 8 jaar oud was.
Het was een belangrijke boom voor haar.
De boom had een herinnering bij zich en ze hield van deze boom. Haar zoontje was tijdens een ongelijk om het leven gekomen en haar verdriet was nog steeds niet gestild.
Rouwverhalen · 07. mei 2022
Een vrouw keek door het raam naar buiten en zuchtte, het was nu alweer een jaar geleden. Een jaar geleden dat haar man stierf aan die verschrikkelijke ziekte. Ze had de laatste week alles opnieuw herleefd en de pijn was ondragelijk. Ze miste hem zo!
De vrouw huilde terwijl ze naar de vogels op de voeder tafel keek.
Het was een proces waar ze door heen moest.
Ze probeerde ook zo goed mogelijk alles bewust te overzien.
Rouwverhalen · 07. mei 2022
‘Wat is er mijn kind, waarom kijk je uit het raam?’
Een jongeman keek naar buiten.
Er lag een traan op zijn wang, hij miste zijn vader.
Hij keek zijn moeder verdrietig aan, maar hij durfde het haar niet te zeggen.
Rouwverhalen · 07. mei 2022
Daar zat hij dan helemaal alleen, kijkend over de weidse vlaktes.
Nergens kon hij hulp krijgen, hij kon nergens naartoe.
Hij keek naar zijn moeder die voor hem op de grond lag.
Het waaide, zoals het altijd kon waaien op de steppe van heet Afrika. Het zand wat met de wind mee kwam, bleef liggen op het stille lichaam van zijn moeder.