Winterverhalen
Winterverhalen · 01. juni 2023
Als de eerste zonnestralen aan de horizon verschijnen wordt een kleine berg wakker.
Het zijn de vogels die hem wakker hebben gemaakt.
Het klink heerlijk vindt hij en hij luistert nog eens aandachtig naar hoe mooi deze vogels als één orkest samen zingen.
De kleine berg genoot en hij keek naar zijn vader en moeder die schuin achter hem stonden. Zij waren veel groter dan hij en hij keek enorm tegen hen op.
Ze waren ook zo wijs.
Winterverhalen · 19. december 2022
Samen slenterden ze door de drukke winkelstraat.
Ze waren zojuist een kaarsje gaan branden in de kerk die daar zijn deuren voor open had gezet.
Hij sloeg zijn arm om haar heen en zij droogde de tranen die over haar wangen heen stroomden.
Ze keken elkaar verdrietig aan, maar door hun tranen kwam een liefdevolle glimlach.
Hand in hand liepen ze door de stad.
Nog geen zin om naar het ouderlijk huis te gaan waar zoveel was gebeurd.
Daar waar zoveel herinneringen liggen van zijn moedertje.
Winterverhalen · 19. december 2022
Wanneer de eerste sneeuwvlokken naar beneden vallen, kijkt Manu door het raam naar buiten.
“Kijk mam, het sneeuwt!” en hij wijst met zijn vinger naar buiten.
Moeder legt haar theedoek neer en loopt langs het fornuis naar het keukenraam en kijkt naar buiten. Ze zucht.
“Mama, mag ik naar buiten?” vraagt haar zoontje opgewonden.
Moeder knikt. “Maar voor het donker thuis hè, we eten vroeg vanavond.
Je vader moet nog naar het koor.”
Manu griste zijn jas van de kapstok en rende naar de voordeur.
Winterverhalen · 19. december 2022
Het was koud en de regen sloeg tegen de ramen van een klein huisje aan.
Een klein jongetje had zijn neusje tegen het raam aangedrukt en keek naar de striemende regen.
Het raam besloeg door zijn ademhaling en daardoor kon het jongetje met zijn vinger een klein kaboutertje tekenen.
Bij de volgende ademhaling besloeg het raam weer, waardoor hij een boom naast het kaboutertje kon tekenen. Ook tekende hij een kruiwagentje en appels aan de boom.
Winterverhalen · 01. december 2022
Wanneer kleine Sanne wakker wordt, kijkt ze meteen door het raam naar buiten.
Het had gesneeuwd, en een dik pak sneeuw bedekte de wereld voor haar.
Snel sprong ze uit haar bedje, deed haar pantoffeltjes aan, en rende de trap af naar beneden. “Mama! Mama!, het heeft gesneeuwd!”
Moeder die in de keuken stond glimlachte.
“Ja mijn kind, ik heb het gezien.”
Winterverhalen · 01. december 2022
Het is koud, en de wind blaast om zijn gezicht heen.
Zijn vingers zijn blauw van de kou, en zo nu en dan probeert hij ze warm te blazen.
Gebogen loopt hij wat heen en weer om niet te veel op te vallen.
De avond begint langzaam in te vallen.
Hij kijkt naar de eerste sterren die langzaam tevoorschijn komen en hij zucht.
Waarom moest hij naar het front, waarom moest hij zijn gezin achterlaten, waarom is er nog steeds oorlog?
Winterverhalen · 27. november 2022
Het is vroeg en een klein jongetje was net wakker geworden.
Hij keek uit het raam en zag dat het heeft gesneeuwd.
Snel deed hij zijn pantoffels aan en rende naar beneden.
Het was nog een beetje schemer buiten en de kerstboom stond te pronken in de woon kamer.
Hij rende naar de boom, en ja hoor, de Kerstman is langs geweest.
Hij kon niet wachten tot hij de cadeaus uit mocht pakken.
Langzaam aan komen ook vader en moeder de trap af.
Winterverhalen · 27. november 2022
Het is kerstavond en een oude man keek uit zijn raam.
Hij keek over het plein dat voor hem lag.
In het midden van het plein stond een grote kerstboom met wel duizend lampjes.
Ze zijn er zeker drie dagen mee bezig geweest om die boom op de juiste plaats te krijgen en om haar te versieren.
Ook de winkels rond het plein waren versierd met de prachtigste kerst versiering en overal brandde lichtjes, behalve bij één winkeltje.
Dat was het winkeltje van zijn beste vriend.
Winterverhalen · 27. november 2022
Het was een warme en zomerse dag en een meisje liep door de open velden.
Boven op een heuvel bleef ze staan en keek over de wijde werelden uit.
Overal waar ze keek zag ze prachtige mooie bomen met een dik bladerdak, en velden vol met klaprozen. Het was een schitterend gezicht en het meisje bedacht, om hier verder de dag door te brengen. Ze legde een kleedje op het gras neer en pakte uit haar rugtas een appel en een flesje water.
Winterverhalen · 20. november 2022
Een vrouw staat voor het raam en staart naar buiten.
Het is koud en de bladeren vallen van de bomen.
Dit is de mooiste tijd van het jaar, alles is dan zo gezellig en zo knus.
Opeens komt er een herinnering bij de vrouw omhoog borrelen en ze glimlacht.
Ze denk aan vroeger, hoe alles zo anders was.
De tv kende nog maar twee zenders, en als Sinterklaas in Nederland aankwam zat je met zijn allen voor de buis.
Moeder had dan warme chocolademelk gemaakt en er was taaitaai en blokken speculaas.