~ Levensboomverhalen ~ · 28. mei 2025
Het is vrijdagmorgen en een oude vrouw loopt naar de dichtstbijzijnde supermarkt.
Ze krijgt dit weekend haar kleinkinderen op bezoek, en ze wil ze graag een beetje verwennen.
Ze loopt met haar trolley achter zich aan de winkel binnen.
Bij de ingang zet ze de trolley netjes aan de kant en pakt een winkelwagentje.
Uit haar handtas haalt ze een papiertje waar de boodschappen die ze nodig heeft op staan geschreven en een pen, om de boodschappen aan te kruisen op het lijstje, zodra ze deze in het win
~ Levensboomverhalen ~ · 28. mei 2025
Er was een jonge vrouw die heel verdrietig was.
Ze was niet alleen verdrietig, maar ze was ook heel eenzaam.
En elke keer als zij zich eenzaam voelde en daardoor verdriet had, begon ze te eten. Niet omdat ze het zo lekker vond, nee ze at het omdat het haar enigszins troost gaf. Jaar in, jaar uit, was ze eenzaam en verdrietig.
En wat ze ook maar probeerde, het veranderde niet. Ze deed echt haar best.
~ Levensboomverhalen ~ · 19. mei 2025
‘Lieverd, wil jij je jas al vast pakken?
Het is koud buiten en zo vat je misschien kou.’
Het meisje pakte haar jas van de kapstok
Ze pakte haar nieuwe jas. De jas, die ze gisteren van oma had gekregen.
Ze liep met haar nieuwe jas de keuken in en wilde hem aan trekken.
Moeder die dit zag glimlachte; ‘Wil je vandaag je nieuwe jas al aan naar school?’
Het meisje lachte en knikte met haar hoofdje; ‘Ja graag’, zei ze.
~ Levensboomverhalen ~ · 19. mei 2025
‘Moeder, waarom is papa weg?’
Moeder keek haar dochter aan en zei; Ík weet het niet lieverd. Ik weet niet waarom papa weg is gegaan.’
‘Vond hij ons niet meer lief?’ vroeg het meisje weer.
Moeder ging op haar knieën zitten en keek haar dochter recht in haar oogjes aan. ‘Lieverd echt, ik weet niet waarom papa weg is gegaan. Opeens pakte hij zijn spullen en reed met de auto weg.’
‘Hadden jullie ruzie mama, is papa daarom weg gegaan?’
~ Levensboomverhalen ~ · 19. mei 2025
Een jongetje zit door het raam naar buiten te staren, er is daarbuiten ook zoveel te zien. De Meester komt naar hem toe gelopen en vraagt: “Vind je het geen leuke les?”
De jongen schrikt op.
Hij kijkt verschrikt om zich heen en haalt zijn schouders op.
“Wat voor les zou jij leuk vinden?” vraagt de Meester weer, en hij kijkt de jongen lachend aan. Alle ogen waren nu op hem gericht en hij probeerde uit zijn woorden te komen en een beetje stotterend zei hij: “De lessen van het leven Meester.”
~ Levensboomverhalen ~ · 16. mei 2025
‘Mama wat is liefde?’ vroeg een meisje aan haar moeder.
Moeder keek haar dochter aan en begon te lachen.
‘Ik weet wel wat liefde is,’ zei moeder.
‘Liefde is alles’, zei haar moeder.
Het meisje keek van haar moeder weg en liep naar het open raam.
‘Alles?’ vroeg het meisje vragend.
‘Ja alles’, zei haar moeder weer.
‘Dus alles wat ik nu zie is liefde?’ en het meisje keek weer achterom haar moeder. Moeder kwam naast haar staan en legde een arm over haar schoudertjes neer.
~ Levensboomverhalen ~ · 19. december 2022
Wanneer de eerste sneeuwvlokken naar beneden vallen, kijkt Manu door het raam naar buiten.
“Kijk mam, het sneeuwt!” en hij wijst met zijn vinger naar buiten.
Moeder legt haar theedoek neer en loopt langs het fornuis naar het keukenraam en kijkt naar buiten. Ze zucht.
“Mama, mag ik naar buiten?” vraagt haar zoontje opgewonden.
Moeder knikt. “Maar voor het donker thuis hè, we eten vroeg vanavond.
Je vader moet nog naar het koor.”
Manu griste zijn jas van de kapstok en rende naar de voordeur.
~ Levensboomverhalen ~ · 09. mei 2022
Een oude man keek bedroefd voor zich uit.
De tranen liepen over zijn oude en diep gerimpelde gezicht.
Hij keek naar beneden vanaf zijn balkon en zag de wingerd waar hij met zoveel liefde en toewijding de afgelopen vijfenveertig jaar voor had gezorgd.
~ Levensboomverhalen ~ · 09. mei 2022
‘Ach omaatje, wat is dit toch, bent u gevallen?’
Het oude vrouwtje keek omhoog naar haar kleinzoon.
Hij gaf haar een hand en de oude vrouw greep die vast.
Voorzichtig tilde hij haar van de grond.
Bibberend stond ze naast hem bij de komen van de schrik.
~ Levensboomverhalen ~ · 09. mei 2022
Daar stond ze dan, met in haar hand twee kapotte schoenen.
Ze keek haar moeder met tranen in de ogen aan.
Moeder bekeek de schoenen één voor één.
Ze zuchtte. Ze wist dat ze deze schoenen niet meer kon maken.
Ze had al te vaak met oude stof en garen de schoenen vermaakt.
Zelfs met het oude plakband wat ze eens had gevonden bleef het niet zitten.