‘Moeder”, zei haar dochter, wanneer gaan we naar de speeltuin?’
‘Zo meteen, nog even de afwas afmaken en dan gaan we’, zei moeder. Het meisje stond met haar jas aan te wachtten.
Moeder was bijna klaar toen de telefoon ging en nam op.
‘Ja”, daar spreekt u mee…Ohhh…Wat?
Ja ik kom er aan…ja gelijk!’ zei ze. En ze legde de hoorn weer terug op het toestel.
Moeder bleef nog even zitten. Ze was wit rond haar gezicht.
Haar dochter had dit allemaal van een afstandje waargenomen en liep naar haar moeder toe. ‘Mama”, zei het meisje ‘wat is er?’
Moeder keek op naar haar dochter, pakte haar kleine handjes vast en streelde ze zachtjes.
‘Ik kreeg zojuist een telefoontje’, begon ze haar dochter te vertellen met een beverige stem. Het meisje kwam nog dichter tegen moeder aan staan. ‘Ik kreeg een telefoontje van het ziekenhuis, papa heeft een ongeluk gehad.’
Het meisje schrok. ‘Is papa dood?’ vroeg ze met een bibberende stem en moeder knikte.
Moeder nam haar kind in haar armen dat begon te huilen.
Na de begrafenis lag het meisje s ’avonds in bed en viel met behuilde ogen in slaap. Toen ze in diepe slaap was schrok ze wakker in haar droom.
Voor haar bedje stond een man en naast de man stond een vrouw.
De vrouw kende ze niet, maar de man dat was haar papa.
De vrouw zei met een liefdevolle stem: ‘Wij komen je halen, we gaan op reis en hou de hand van je vader maar stevig vast.’
Het meisje kroop uit bed en hield de hand van haar vader stevig vast. Vader keek erg blij en lachte vrolijk naar haar.
Het meisje keek naar de vrouw en opeens waren ze op een andere plek. ‘Wij zijn in de Hemel, zoals jullie dat op aarde noemen.
Je vader had geen afscheid kunnen nemen van jullie en hij wilde zo graag zeggen dat het goed met hem ging’, zei de vrouw.
‘Maar moeder is er niet bij’, zei het meisje.
‘Klopt’, zei de vrouw.
Je moeder is nog te zwak, daarom mag jij tegen haar vertellen dat het goed met je vader gaat. Kom, ga je mee?’ zei de vrouw.
Samen gingen ze naar een poort. ‘Je vader gaat hier straks doorheen, hij zal daar eerst even gaan uitrusten en daarna zal hij jullie gaan helpen. Hij zal jou helpen met school en met de keuzes die je maakt in het aardse leven en hij zal zoveel mogelijk bij jullie zijn.
Dit doet hij ook bij jou moeder. Zeg tegen haar, dat haar man heel vaak bij haar zal zijn en dat hij haar zal helpen met haar verdriet. Dat hij elke avond voor het slapen gaan, haar een kus zal geven op haar voorhoofd, zodat ze weet dat hij over haar en haar kind waakt.’ Het meisje had het begrepen sloeg haar armpjes om haar vader heen. Hij keek haar nog één keer diep in haar ogen.
Gaf haar een kus op haar voorhoofd en stond weer op.
‘Ik hou van jou, vergeet dat niet’, en gaf haar een knipoog.
Het meisje keek met betraande ogen hoe haar vader de poort binnen ging, het felle licht tegemoet. ‘
‘Kom’, zei de vrouw, ik wil je nog één ding laten zien.’
En weer waren ze op een andere plek.
‘Zie je die man daar?’ Het meisje knikte.
‘Die man zal straks net zo veel van jou houden als jouw vader nu doet. Deze man zal jou en je moeder gelukkig maken.’
Het meisje knikte maar was bedroefd.
‘Ik hoef geen andere vader’, zei ze.
De vrouw bukte en keek het meisje aan.
‘Ik weet dat het nu nog te vroeg is en jullie krijgen de tijd om te wennen. Maar jullie gaan weer gelukkig worden en dat staat al vast.’ Het meisje knikte weer.
‘Waarom laat u mij dit zien?’ zei het meisje.
‘Ik laat dit zien zodat je voorbereid bent.
“Hij’ en ze wees naar de man, ‘kan jou en je moeder weer aan het lachen maken.’ Hij is lief en zal van jullie houden, het is een verassing voor je moeder. Jouw vader heeft hier voor gezorgd.’
Het meisje keek verschrikt naar de vrouw. ‘Mijn vader?’
De vrouw knikte. ‘Hij heeft ervoor gezorgd dat jullie weer gelukkig gaan worden, is dat niet fijn?’
‘Maar waarom kon papa niet terugkomen?’ zei het meisje.
‘Dat ging niet, hij was al hier en dan kun je niet meer terug.’
Het meisje keek nog treuriger.
‘Wat zei je vader toen jullie bij de poort stonden?’ vroeg de vrouw.
‘Dat hij van mij houd en dat niet mag vergeten.’
‘Juist, hij houd zoveel van jou en je moeder, dat hij er voor gezorgd heeft dat jullie weer gelukkig worden.’
Het meisje knikte.
Samen gingen ze langs de trap van haar dromen en bewustwording terug naar de slaapkamer van het meisje.
De vrouw stopte haar in en gaf haar nog een zoen op haar voorhoofd. ‘Luister mijn liefste kind, nu begrijp je het nog niet, maar later zal je je vader dankbaar zijn’, en de vrouw was opeens verdwenen.
De volgende morgen vertelde het meisje aan haar moeder wat de vrouw en haar vader gezegd hadden en moeder was daar zo blij mee. Elke avond voor het slapen gaan sprak ze tegen haar man en het voelde net of hij haar zoende op haar voorhoofd. Zo zijn er enkele jaren voorbijgegaan.
Tot op een dag moeder thuiskwam met een man.
Het meisje keek op en liep op de man af, gaf hem een hand en zei
‘Ik moet u bedanken namens mijn vader’, en ze gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
Geschreven door Jolanda Rhijnsburger
Reactie schrijven