~Masker van verdriet~

Het verdriet van mijn schoonmoeder heeft mij diep geraakt.

Na het overlijden van haar oudste broer heeft ze dit gedichtje geschreven.

Mensen begrepen haar niet, oordeelden over haar en zagen haar vaak niet staan.

Ze was anders, maar zo ontzettend lief en mensen namen haar niet meer serieus en zeiden: “Ach, ze heeft ook altijd wat.”

Zelfs op haar sterfbed zeiden mensen: “Zo’n vaart zal het wel niet lopen, dat duurt nog wel maanden.”

Opeens was ze er niet meer en de mensen begrepen het niet.

Jammer dan ze niet de moeite hebben genomen om haar echt te leren kennen zoals ze achter die masker van verdriet was. Een lieve moeder die voor ons altijd klaar heeft gestaan.