~ Levensboomverhalen ~
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Er was eens een heel klein rendiertje. Dit rendiertje was nog zo klein, omdat het net geboren was. Maar vanaf de eerste dag van zijn jonge leven keek hij al nieuwsgierig om zich heen. Zijn moeder hield hem daarom goed in de gaten, want voor ze het in de gaten had, was hij al uit de stal ontsnapt en op onderzoek uitgegaan. Op een dag zag hij dat zijn moeder de andere kant opkeek en zag hij zijn kans schoon. Voorzichtig maakte hij met zijn neus het deurtje open en sloop zachtjes naar buiten. Al...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Het is koud, en de wind blaast om zijn gezicht heen. Zijn vingers zijn blauw van de kou, en zo nu en dan probeert hij ze warm te blazen. Gebogen loopt hij wat heen en weer om niet te veel op te vallen. De avond begint langzaam in te vallen. Hij kijkt naar de eerste sterren die langzaam tevoorschijn komen en hij zucht. Waarom moest hij naar het front, waarom moest hij zijn gezin achterlaten, waarom is er nog steeds oorlog? Hij staart naar de grootste ster en vraagt: “Wanneer kan het eens vrede...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Als een lieve Engel voor je staat dan begint ze te lachen, ze zegt: “Wat ben jij een mooi mens!” Wanneer ze naar je toekomt, legt ze haar hand op jouw hoofd en zegt dan met een liefdevolle stem: “Fijne Lichtdagen en een goede en gezellige wisseling van het oude naar het nieuwe toe.” Dan doet ze een wens en zegt weer zacht: “Dat het nieuwe jaar je dátgene mag geven wat je wenst. Dat je onvoorwaardelijke liefde mag voelen in jezelf, voor de mensen om je heen en naar de wereld toe. Dat...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
“Wat is er mijn kind?” vroeg de oude man aan zijn kleindochter.
“Kun je niet slapen?”
Het kleine meisje haalde haar schouders op.
“Ik weet het niet opa, ik denk te veel aan de mensen die straks met kerst alleen thuis zitten. De mensen die geen kinderen hebben, of te ver weg wonen en daarom de kerstdagen alleen door moeten brengen. Dat maakt mij zo verdrietig opa.
Ik moet er niet aan denken dat iedereen gezellig bij elkaar zit en kerstfeest viert, maar dat er ergens een man of een vrouw allee
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Wanneer de eerste sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen kijken de Elfen bedenkelijk naar de lucht.
Zou het nu echt winter worden?
Nadat het wat harder was gaan sneeuwen, konden ze zich niet meer inhouden en juichten het uit van blijdschap.
De Kerstman en zijn vrouw liepen de veranda op en keken neer op de juichende Elfen. Hier hadden ze het hele jaar naar uitgekeken. Het was bijna kerst.
Liefdevol kijkt de Kerstman zijn vrouw aan.
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Wanneer een man opstaat van een bankje in het park, kijkt hij voor de laatste maal om zich heen.
Hij heeft de wereld ingekeken en alles wat hij zag was verdriet en ellende.
Hij had besloten om op zoek te gaan naar geluk.
Hij deed zijn rugtas op zijn rug en begon te wandelen. Zo liep hij het park uit.
In de stad kwam hij al snel het eerste obstakel tegen.
Hij werd aangehouden. Twee politiemannen hielden hem staande.
“Waar gaat de reis naartoe?” vroeg één van hen.
~ Levensboomverhalen ~ · 11. juni 2025
Het is koud. Een jongen kijkt uit het raam en ziet de sneeuwvlokken op de grond vallen. Hij is verdrietig en huilt zachtjes terwijl hij naar buiten kijkt. Hij was niet uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van zijn beste vriendje. Tenminste, hij dacht dat het zijn beste vriendje was. Hij kon het niet bevatten wat er zich voor hem had afgespeeld. Elke dag ging hij blij naar school. Hij keek er altijd naar uit om weer te mogen voetballen met zijn vriendjes op het schoolplein. Ook vanmorgen ging...
~ Levensboomverhalen ~ · 28. mei 2025
Een vrouw zit op haar bed, ze is ziek.
Ze weet dat haar laatste weken zijn gekomen en ze maakt zich klaar voor het overgaan naar de Hemelse sferen.
Ze heeft er vrede mee en alles wat ze nog moest regelen is al geregeld.
Ze heeft van iedereen al afscheid genomen en er staat niets meer in de weg om over te gaan, behalve één ding.
~ Levensboomverhalen ~ · 28. mei 2025
Het is vrijdagmorgen en een oude vrouw loopt naar de dichtstbijzijnde supermarkt.
Ze krijgt dit weekend haar kleinkinderen op bezoek, en ze wil ze graag een beetje verwennen.
Ze loopt met haar trolley achter zich aan de winkel binnen.
Bij de ingang zet ze de trolley netjes aan de kant en pakt een winkelwagentje.
Uit haar handtas haalt ze een papiertje waar de boodschappen die ze nodig heeft op staan geschreven en een pen, om de boodschappen aan te kruisen op het lijstje, zodra ze deze in het win
~ Levensboomverhalen ~ · 28. mei 2025
Er was een jonge vrouw die heel verdrietig was.
Ze was niet alleen verdrietig, maar ze was ook heel eenzaam.
En elke keer als zij zich eenzaam voelde en daardoor verdriet had, begon ze te eten. Niet omdat ze het zo lekker vond, nee ze at het omdat het haar enigszins troost gaf. Jaar in, jaar uit, was ze eenzaam en verdrietig.
En wat ze ook maar probeerde, het veranderde niet. Ze deed echt haar best.