Er was eens een klein zieltje dat klaar stond om voor het eerst een reis naar de aarde te maken. 

Ze had samen met haar Engelen uitgekozen waar ze wilde leven, wie haar ouders, broertjes en zusjes zouden zijn, en ook een rugtas vol met levenslessen meekrijgen. 

Het zou een heerlijke reis worden.

Tenminste, zo voelde dat in de liefdevolle sferen. 

Haar Engel stond klaar en in zijn handen droeg hij het zieltje. 

De Engel nam een sprong en hij zakte samen met het zieltje door de hemelse sferen.

Nadat hij de sterrenpoort had verlaten, zakte hij nog verder door de donkere ruimtes, door de lagen van tijd. 

De Engel kwam aan bij de moeder. 

Ze was net in verwachting van haar eerste kindje.

De Engel ging naast de vrouw staan en liet het zieltje heel voorzichtig los.

Het kroop over de buik van de vrouw heen en liet zich tenslotte zakken.

Onmiddellijk opende de moeder haar ogen en zei: “Ik denk dat ik ons kindje voel!”

De Engel keek toe en wachtte totdat het zieltje gewend was en zich verder ontwikkelde tot een liefdevolle baby.

Zo gingen er vele levens voorbij en het zieltje koos er telkens voor om terug te keren naar aarde. 

Telkens koos het een lessenpakket uit, die ze in het aardse leven wilde ondergaan.

Het waren zware lessen en levens, maar op een gegeven moment merkte ze op, dat ze de diepte van de aardse lessen had bereikt, en dat ze alle levenslessen had meegemaakt. 

Ze zat vol, er kon geen les meer bij, en ze werd zich ervan bewust dat ze naar zichzelf moest kijken, naar wat ze allemaal had meegemaakt en wat ze ervan had geleerd.

Ze keek en zag dat ze zich had weggegeven om er altijd bij te willen horen.

Ze zag in, dat er iets in haar leefde wat altijd gelijk wilde hebben.

Ze zag in, dat ze het luisteren naar een ander, nog best moeilijk vond.

Ze zag in, dat haar angst de baas was geworden over háár leven

Ze zag zoveel lessen, die ze nooit heeft aangekeken en ze begon te veranderen.

In een volgend leven maak ze als ziel in een sneltreinvaart de levenslessen nog eens mee.

Het leek wel een rollercoaster aan ervaringen. 

De ene les was nog niet afgelopen of de ander was al in aantocht. 

Dit ging net zolang door, totdat ze opnieuw vol zat en zich er bewust van was dat de lessen nog niet ingezien waren. 

Opnieuw ging ze onderzoeken. 

Het is leuk om jezelf te leren kennen. 

De mooie en mindere mooie kanten in jezelf. 

Het durven toegeven dat je fout bent geweest en je overgeeft aan wat er daarna gebeurt is spannend. Maar wat had het zieltje te verliezen? 

Ze had immers de diepste lagen van zichzelf gezien en dieper kon ze niet gaan.

En zo leerde het zieltje dat ze alles wat ze niet was, los mocht laten en het zijn doel heeft gehad in het aardse leven. 

Langzaam werd het zieltje lichter en lichter en na de laatste reis naar aarde, was ze klaar met het ervaren in een wereld van dualiteit. 

Ze was klaar om naar huis terug te keren. 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger