~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Er was eens een heel klein rendiertje. Dit rendiertje was nog zo klein, omdat het net geboren was. Maar vanaf de eerste dag van zijn jonge leven keek hij al nieuwsgierig om zich heen. Zijn moeder hield hem daarom goed in de gaten, want voor ze het in de gaten had, was hij al uit de stal ontsnapt en op onderzoek uitgegaan. Op een dag zag hij dat zijn moeder de andere kant opkeek en zag hij zijn kans schoon. Voorzichtig maakte hij met zijn neus het deurtje open en sloop zachtjes naar buiten. Al...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Het is koud, en de wind blaast om zijn gezicht heen. Zijn vingers zijn blauw van de kou, en zo nu en dan probeert hij ze warm te blazen. Gebogen loopt hij wat heen en weer om niet te veel op te vallen. De avond begint langzaam in te vallen. Hij kijkt naar de eerste sterren die langzaam tevoorschijn komen en hij zucht. Waarom moest hij naar het front, waarom moest hij zijn gezin achterlaten, waarom is er nog steeds oorlog? Hij staart naar de grootste ster en vraagt: “Wanneer kan het eens vrede...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Als een lieve Engel voor je staat dan begint ze te lachen, ze zegt: “Wat ben jij een mooi mens!” Wanneer ze naar je toekomt, legt ze haar hand op jouw hoofd en zegt dan met een liefdevolle stem: “Fijne Lichtdagen en een goede en gezellige wisseling van het oude naar het nieuwe toe.” Dan doet ze een wens en zegt weer zacht: “Dat het nieuwe jaar je dátgene mag geven wat je wenst. Dat je onvoorwaardelijke liefde mag voelen in jezelf, voor de mensen om je heen en naar de wereld toe. Dat...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
“Wat is er mijn kind?” vroeg de oude man aan zijn kleindochter.
“Kun je niet slapen?”
Het kleine meisje haalde haar schouders op.
“Ik weet het niet opa, ik denk te veel aan de mensen die straks met kerst alleen thuis zitten. De mensen die geen kinderen hebben, of te ver weg wonen en daarom de kerstdagen alleen door moeten brengen. Dat maakt mij zo verdrietig opa.
Ik moet er niet aan denken dat iedereen gezellig bij elkaar zit en kerstfeest viert, maar dat er ergens een man of een vrouw allee
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Wanneer de eerste sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen kijken de Elfen bedenkelijk naar de lucht.
Zou het nu echt winter worden?
Nadat het wat harder was gaan sneeuwen, konden ze zich niet meer inhouden en juichten het uit van blijdschap.
De Kerstman en zijn vrouw liepen de veranda op en keken neer op de juichende Elfen. Hier hadden ze het hele jaar naar uitgekeken. Het was bijna kerst.
Liefdevol kijkt de Kerstman zijn vrouw aan.
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Wanneer een man opstaat van een bankje in het park, kijkt hij voor de laatste maal om zich heen.
Hij heeft de wereld ingekeken en alles wat hij zag was verdriet en ellende.
Hij had besloten om op zoek te gaan naar geluk.
Hij deed zijn rugtas op zijn rug en begon te wandelen. Zo liep hij het park uit.
In de stad kwam hij al snel het eerste obstakel tegen.
Hij werd aangehouden. Twee politiemannen hielden hem staande.
“Waar gaat de reis naartoe?” vroeg één van hen.
~ Levensboomverhalen ~ · 11. juni 2025
Het is koud. Een jongen kijkt uit het raam en ziet de sneeuwvlokken op de grond vallen. Hij is verdrietig en huilt zachtjes terwijl hij naar buiten kijkt. Hij was niet uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van zijn beste vriendje. Tenminste, hij dacht dat het zijn beste vriendje was. Hij kon het niet bevatten wat er zich voor hem had afgespeeld. Elke dag ging hij blij naar school. Hij keek er altijd naar uit om weer te mogen voetballen met zijn vriendjes op het schoolplein. Ook vanmorgen ging...
~Lessen voor de ziel~ · 06. juni 2025
Een vrouw ligt in haar bed en ze huilt.
Ze voelt zich eenzaam en kijkt naar haar verleden.
Er zijn niet zoveel mensen meer om haar heen in dit aardse leven.
Eén voor één heeft ze afscheid van hen moeten nemen.
Ze veegt de tranen van haar gezicht en doet het licht uit.
Als ze door de open ramen naar buiten kijkt, ziet ze de maan die vol is en ze vraagt:
“Waarom moet het leven hier op aarde zo zwaar zijn?”
Dan sluit ze haar ogen en valt rustig in een diepe slaap.
~Lessen voor de ziel~ · 06. juni 2025
Wij hebben jullie levens ingezien en wij zien grote veranderingen aankomen.
Alles wat wij vragen is, heb geduld met alles.
Leef nu op een andere voet en ga alles in balans brengen wat in balans gebracht moet worden. Alles heeft een begin en een eind en alles heeft zo zijn redenen.
Alles is al eens gebeurd en alles zal weer opnieuw gebeuren.
De tijd van de Aarde is een tijd van nieuw naar oud en van oud naar nieuw.
~Lessen voor de ziel~ · 06. juni 2025
Een vrouw zat voor het raam en keek naar buiten.
Ze dacht terug aan het leven dat zich in het verleden voor haar had afgespeeld.
Ze kon toen niet zo rustig naar buiten kijken zoals ze nu deed.
Nee, voor dat soort rustige momenten had ze toen geen tijd.
Ze was toen een totaal andere vrouw en ze wist waardoor dat kwam.
Ze had geen fijne jeugd gehad en het volwassen leven wat daarop volgde was zwaar.
Ze moest vechten voor haar bestaan.