Er was op een dag dat de wind met de donkere wolken speelde.
Ze waren onafscheidelijk.
Ze waren één, en waar de donkere wolken heen gingen, daar was de wind ook.
Tot op een dag de wind zag dat de zon scheen en zij even stilviel.
“Wij ben jij?” vroeg de wind en keek de zon nieuwsgierig aan.
“Ik ben liefde”, lieve wind.
“Wat is liefde?” vroeg de wind weer.
“Liefde is gewoon liefde, voel maar.”