~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Er was eens een heel klein rendiertje. Dit rendiertje was nog zo klein, omdat het net geboren was. Maar vanaf de eerste dag van zijn jonge leven keek hij al nieuwsgierig om zich heen. Zijn moeder hield hem daarom goed in de gaten, want voor ze het in de gaten had, was hij al uit de stal ontsnapt en op onderzoek uitgegaan. Op een dag zag hij dat zijn moeder de andere kant opkeek en zag hij zijn kans schoon. Voorzichtig maakte hij met zijn neus het deurtje open en sloop zachtjes naar buiten. Al...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Het is koud, en de wind blaast om zijn gezicht heen. Zijn vingers zijn blauw van de kou, en zo nu en dan probeert hij ze warm te blazen. Gebogen loopt hij wat heen en weer om niet te veel op te vallen. De avond begint langzaam in te vallen. Hij kijkt naar de eerste sterren die langzaam tevoorschijn komen en hij zucht. Waarom moest hij naar het front, waarom moest hij zijn gezin achterlaten, waarom is er nog steeds oorlog? Hij staart naar de grootste ster en vraagt: “Wanneer kan het eens vrede...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Als een lieve Engel voor je staat dan begint ze te lachen, ze zegt: “Wat ben jij een mooi mens!” Wanneer ze naar je toekomt, legt ze haar hand op jouw hoofd en zegt dan met een liefdevolle stem: “Fijne Lichtdagen en een goede en gezellige wisseling van het oude naar het nieuwe toe.” Dan doet ze een wens en zegt weer zacht: “Dat het nieuwe jaar je dátgene mag geven wat je wenst. Dat je onvoorwaardelijke liefde mag voelen in jezelf, voor de mensen om je heen en naar de wereld toe. Dat...
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
“Wat is er mijn kind?” vroeg de oude man aan zijn kleindochter.
“Kun je niet slapen?”
Het kleine meisje haalde haar schouders op.
“Ik weet het niet opa, ik denk te veel aan de mensen die straks met kerst alleen thuis zitten. De mensen die geen kinderen hebben, of te ver weg wonen en daarom de kerstdagen alleen door moeten brengen. Dat maakt mij zo verdrietig opa.
Ik moet er niet aan denken dat iedereen gezellig bij elkaar zit en kerstfeest viert, maar dat er ergens een man of een vrouw allee
~ Levensboomverhalen ~ · 16. juni 2025
Wanneer de eerste sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen kijken de Elfen bedenkelijk naar de lucht.
Zou het nu echt winter worden?
Nadat het wat harder was gaan sneeuwen, konden ze zich niet meer inhouden en juichten het uit van blijdschap.
De Kerstman en zijn vrouw liepen de veranda op en keken neer op de juichende Elfen. Hier hadden ze het hele jaar naar uitgekeken. Het was bijna kerst.
Liefdevol kijkt de Kerstman zijn vrouw aan.
~ Levensboomverhalen ~ · 19. december 2022
Samen slenterden ze door de drukke winkelstraat.
Ze waren zojuist een kaarsje gaan branden in de kerk die daar zijn deuren voor open had gezet.
Hij sloeg zijn arm om haar heen en zij droogde de tranen die over haar wangen heen stroomden.
Ze keken elkaar verdrietig aan, maar door hun tranen kwam een liefdevolle glimlach.
Hand in hand liepen ze door de stad.
Nog geen zin om naar het ouderlijk huis te gaan waar zoveel was gebeurd.
Daar waar zoveel herinneringen liggen van zijn moedertje.
~ Levensboomverhalen ~ · 19. december 2022
Wanneer de eerste sneeuwvlokken naar beneden vallen, kijkt Manu door het raam naar buiten.
“Kijk mam, het sneeuwt!” en hij wijst met zijn vinger naar buiten.
Moeder legt haar theedoek neer en loopt langs het fornuis naar het keukenraam en kijkt naar buiten. Ze zucht.
“Mama, mag ik naar buiten?” vraagt haar zoontje opgewonden.
Moeder knikt. “Maar voor het donker thuis hè, we eten vroeg vanavond.
Je vader moet nog naar het koor.”
Manu griste zijn jas van de kapstok en rende naar de voordeur.
~ Hemelse verhalen ~ · 01. december 2022
Wanneer kleine Sanne wakker wordt, kijkt ze meteen door het raam naar buiten.
Het had gesneeuwd, en een dik pak sneeuw bedekte de wereld voor haar.
Snel sprong ze uit haar bedje, deed haar pantoffeltjes aan, en rende de trap af naar beneden. “Mama! Mama!, het heeft gesneeuwd!”
Moeder die in de keuken stond glimlachte.
“Ja mijn kind, ik heb het gezien.”
~ Levensboomverhalen ~ · 01. december 2022
Het is koud, en de wind blaast om zijn gezicht heen.
Zijn vingers zijn blauw van de kou, en zo nu en dan probeert hij ze warm te blazen.
Gebogen loopt hij wat heen en weer om niet te veel op te vallen.
De avond begint langzaam in te vallen.
Hij kijkt naar de eerste sterren die langzaam tevoorschijn komen en hij zucht.
Waarom moest hij naar het front, waarom moest hij zijn gezin achterlaten, waarom is er nog steeds oorlog?
~ Levensboomverhalen ~ · 27. november 2022
Het is vroeg en een klein jongetje was net wakker geworden.
Hij keek uit het raam en zag dat het heeft gesneeuwd.
Snel deed hij zijn pantoffels aan en rende naar beneden.
Het was nog een beetje schemer buiten en de kerstboom stond te pronken in de woon kamer.
Hij rende naar de boom, en ja hoor, de Kerstman is langs geweest.
Hij kon niet wachten tot hij de cadeaus uit mocht pakken.
Langzaam aan komen ook vader en moeder de trap af.