Het is koud en een vrouw staat in de hal en trekt haar warme jas aan.

Zet haar muts op en drapeerde haar sjaal om haar hals heen.

Nadat ze haar handschoenen heeft aangedaan, pakt ze de riem van de hond en doet de achterdeur open.

Het is donker en als ze naar buiten stapt is het ijzig stil buiten.

Snel een kleine wandeling met haar hond voordat ze naar bed gaan.

Onder aan de straat laat ze haar hond plassen.

Hij heeft het net zo koud als haar en wil snel weer naar binnen naar zijn warme mand die op hem wacht.

De vrouw doet de achterdeur weer open, doet de riem af en laat haar hond los.

 

Hij loopt regelrecht naar zijn mand en zucht nog één keer diep voordat hij in een diepe slaap valt.

Wat was het buiten stil en vrouw werd naar die stilte terug geroepen en deed de achterdeur weer open en ging achter het huis op het terras staan.

Dan kijkt ze omhoog en ziet miljoenen sterren fonkelen.

Het zijn er zoveel en het is prachtig. Hoe langer ze keek, hoeveel meer ze zag.

Opeens scheerde er een kleine lichtstraal door deze donkere sterrenhemel.

Haar hart maakte een sprongetje van opwinding, want ze had nog nooit een vallende ster gezien.

“Zou ik nu een wens mogen doen? Ach, waarom ook niet, dat kon toch geen kwaad.”

De vrouw deed haar ogen dicht en wenste dat ze eens echt gelukkig mocht zijn.

Nog altijd was ze aan het vechten, aan het overleven, nog altijd waren er mensen die haar pesten of onwaarheden over haar vertelden.

Waarom doen mensen dit? Het is zo gemeen.

De vrouw huilde nu zachtjes en veegde haar tranen van haar rode koude wangen.

Ze zucht. Elke keer als ze emotioneel werd, moest zij zichzelf bij elkaar rapen en probeerde ze niet in die emotie te blijven hangen.

Vaak lukte haar dit, maar er was nu weer iets in haar leven gebeurd waardoor alle registers open werden gebroken en alle pijn van verstoten te zijn, het niet goed genoeg zijn, weer naar voren kwamen.

Ze wilde niet meer vechten, maar ze wist niet hoe ze dit voor altijd achter zich kon laten.

Een rilling van de kou ging door haar lichaam heen en de vrouw ging naar binnen.

Deed de deur op slot, legde een dekentje over de hond heen die even opkeek en ze ging naar bed.

In bed dacht ze nog eens na over haar pijn en viel na een tijde in een diepe slaap.

 

Ze droomde dat ze onder de walnotenboom zat. De zon scheen en het was warm en aangenaam.

Ze zat op een bankje en genoot van deze wereld om haar heen.

Overal waar ze keek zag ze prachtige perken met hemelse bloemen staan.

De vlinders waren druk en fladderden van bloem naar bloem.

Er kwam een man haar kant opgelopen en bleef voor haar staan en glimlachte liefdevol.

“Dag mooie dame, mag ik naast je komen zitten?”

De vrouw glimlachte, ze had hem herkent. Hij was één van haar gidsen waar ze haar inzichten van doorkreeg. Hij was heel speciaal.

De man ging naast haar zitten en pakte haar hand vast.

“Mijn lief kind. Ik begrijp dat je nog steeds verdriet hebt, ook al vecht je er dagelijks tegen.

Het is heel erg als de mensen waarvan je houd, die je altijd hebt verstouwd je in de wereld neerzetten als slecht.

Dat deze mensen verhalen over je vertellen die helemaal niet waar zijn.

Het is de bedoeling om bij jezelf te blijven. Zolang jij voelt dat jij niets verkeerd hebt gedaan, is er bij jou geen probleem.

De mensen die over jou praten hebben een probleem met jou!”

“Maar waarom?” vroeg de vrouw verdrietig.

“Ik heb hem toch niets kwaad gedaan? Ik hou van ze!”

“Dat weet ik mijn kind, maar jij bent anders.

Jij speelt niet mee met hun spel.

Jij wil geen conflict, jij wil alleen maar dat ze jou accepteren zoals jij nu bent.

Jij gaat je eigen gang, doet de dingen die jij graag wilt doen en de mensen vinden dat niet altijd leuk.

Vaak komt daar jaloezie bij kijken en afgunst.

Daarom geven ze jou de schuld over iets waar jij niets mee te maken hebt.

Vaak is dat omdat ze zelf iets hebben gedaan wat niet aan het licht mag komen.”

“Maar waarom doen die mensen dit? Het is zo erg als ik weer iets hoor dat over mij gaat wat niets van waar is.”

“Dat komt omdat heel veel mensen nog niet naar hun zelf durven te kijken.

Ze zijn zich nog niet bewust van hun eigen handelingen.

Ze zien niet in, dat wat ze zeggen eigenlijk leugens zijn.

Dan is hun ego de baas en die houd van conflict. Hoeveel meer, hoe beter.

Ze zien niet in dat dat deel in hun zelf de ander probeert te claimen of controle wil hebben over een bepaalde situatie.

Ze zien niet in dat dit deel in hun zelf heel veel schade aanricht bij hunzelf en de ander.

Het niet kunnen kijken naar jezelf en het ego dat denk de waarheid te kennen is iets wat ieder mens tot een bepaalde bewustzijn doet.

Zodra je inziet dat er in jezelf een conflict zit is het de bedoeling dat je naar je eigen handelingen kijkt.

Vraag jezelf af, wat is mijn rol in dit conflict? Wat heb ik gedaan, gezegd dat de ander boos op mij is?

Als je kunt inzien dat jij ook dingen hebt gedaan of hebt gezegd, dan is het van grootste belang dit uit te spreken naar de ander.

Door alles waar je als mens verkeerd hebt gedaan uit te spreken, kan er ruimte in  jezelf ontstaan.

In deze lege ruimte zal onvoorwaardelijke liefde voor jezelf in terug komen.

Eerst nog heel vluchtig, maar hoeveel meer je opruimt zat deze onvoorwaardelijke liefde ruimer gaan worden.

Jij hebt dit inzicht gekregen en jij bent naar iedereen toe gegaan en toegegeven waar en wanneer je fout zat.

De liefde is gaan groeien en heeft ervoor gezorgd dat wij jou hebben gezien.

Maar de mensen waar jij jezelf aan hebt verontschuldigt, hebben nog niet naar hun fouten gekeken.

Ze zijn niet naar jou toegekomen met, ‘ik zat ook fout en het spijt me dat ik je zoveel pijn heb gedaan.’

Deze mensen dachten na jouw verontschuldigen nog meer macht over jou te krijgen.

Omdat jij al je fouten hebt toegegeven, schoven ze al hun eigen fouten af op jou.

Jij krijgt nu de schuld van al hun problemen. Begrijp je wat ik zeggen wil mijn kind?

Deze mensen zijn nog niet klaar voor eerlijkheid en onvoorwaardelijke liefde voor hun zelf.

De les is: Wil je geen conflict in je leven, wil je geen pijn, kijk eerst naar jezelf. Kijk en zoek je eigen onwaarheden in jezelf.

Zolang deze mensen met een vinger naar je blijven wijzen komt er nooit innerlijke vrede en zal de mensheid nooit veranderen.

Jij hebt dat gedaan om jouw hart schoon te krijgen.

Jij hebt de weg naar liefde gevonden door je te ontdoen van die onwaarheden waar je altijd in hebt gelooft.

Jij hebt onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en de wereld gevonden en door de liefde die jij uitstraalt, zullen andere mensen gaan volgen.

Want jij bewandelt de weg naar onvoorwaardelijke liefde.

Laat de onwaarheden, leugens, de roddels bij die mensen en ga je eigen weg bewandelen mijn kind.

Door vast te houden aan wat deze onbewuste mensen zeggen, zal je liefde die je hebt verkregen langzaam uit je vloeien.

Deze liefde heb je zo hart voor gewerkt. Is dat wat je wil?” De vrouw schudde haar hoofd van nee.

“Ik zal me niet meer inlaten met deze pijnlijke emotie die mij weer gevangen wil houden.

Ik zal liefde naar hen sturen met de hoop, dat ook zij op een dag deze inzicht ook zullen krijgen.”

Ik breng je weer naar huis. De dag begint en de man legde zijn hand op die van vrouw neer en gelijk werd ze wakker.

Het licht kwam door de ramen naar binnen en een Ekster wachtte in de walnotenboom die voor haar slaapkamerraam stond op iets lekkers.

De vrouw pakte haar schrijfmap en begon te schrijven aan dit verhaal.

Een verhaal dat liefde mag brengen en inzichten voor diegene die deze les van overgave begrijpt. Overgave voor onvoorwaardelijke liefde.

 

Geschreven door Jolanda Rhijnsburger